ایرانِ من گریه کن

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی

حالیا عکس دل ماست در آیینۀ جان 
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی

تشنه ی خون زمین است فلک وین مه نو 
کهنه داسیست که بس کشته درود ای ساقی 



ایران باز هم داغدار شد

واقعا فکر می‌کنم شادی با ما سازگاری ندارد ، لبخند و شادی تصنعی نوروز به لبمان خشکید با خبر زلزله گوشه یی از وجودمان "بوشهر"