کودکی ده ساله که دست چپش در یک حادثه رانندگی از بازو قطع شده بود، برای
تعلیم فنون رزمی جودو به یک استاد سپرده شد. پدر کودک اصرار داشت استاد از
فرزندش یک قهرمان جودو بسازد. استاد پذیرفت و به پدر کودک قول داد که یک
سال بعد می تواند فرزندش را در مقام قهرمانی کل باشگاه ها ببیند.
در
طول شش ماه استاد فقط روی بدنسازی کودک کار کرد و در عرض این شش ماه حتی
یک فن جودو را به او تعلیم نداد. بعد از آن خبررسید که یک ماه بعد مسابقات
محلی در شهر برگزار می شود.استاد به آن کودک فقط یک فن آموزش داد و تا زمان
برگزاری مسابقات فقط روی همان فن کار کرد. سر انجام مسابقات انجام شد و
کودک توانست در میان اعجاب همگان, با استفاده از آن یک فن, همه حریفان خود
را شکست دهد!
سه ماه بعد کودک توانست در مسابقات بین باشگاه ها نیز
با استفاده از همان تک فن برنده شود و سال بعد نیز در مسابقات کشوری، آن
کودک یک دست موفق شد تمام حریفان را زمین بزند و به عنوان قهرمان سراسری
کشورانتخاب گردد. وقتی مسابقات به پایان رسید، در راه بازگشت به منزل، کودک
از استاد رازپیروزی اش را پرسید. استاد گفت: "دلیل پیروزی تو این بود که
اولاً به همان یک فن به خوبی مسلط بودی، ثانیاً تنها امیدت همان یک فن بود،
و سوم اینکه راه شناخته شده مقابله با این فن ، گرفتن دست چپ حریف بود که
تو چنین دست نداشتی!
نتیجه اخلاقی: استفاده صحیح از چیزهایی که داریم و نداریم.
